доверенность litterae [arum, fpl] procuratoriae; auctoritas [atis, f]; testimonium [ii, n];  
* лицо, которому выдана доверенность  mandatarius;  
* лицо, выдающее доверенность  mandator;  
* по доверенности  per procuram; 
доверие fides [e]i, f; fidentia [ae, f]; confidentia [ae, f]; fiducia [ae, f];  
* внушать доверие  fidem facere;  
* заслуживать доверия  fidem merere;  
* достойный доверия  fidem merens;  
* заслуживать доверие  habere fidem;  
* оказывать доверие  fidem tribuere;  
* внушать доверие  fidem facere;  
* из доверия к тебе  fiduciв tuв;  
* пошатнувшееся доверие  fides afflicta;  
* пользуясь доверием, обмануть кого-л.; злоупотребить чьим-л. доверием  per fiduciae rationem fraudare aliquem; propter [per] fidem decipere aliquem;  
* относиться с доверием к людям  confidentiam afferre hominibus;  
* отказать кому-л. в доверии  damnare fidem alicujus;  
* слушать нужно все, но не спешить с доверием  nil spernat auris, nec tamen credat statim; 
довериться concredere [o, credidi, creditum] fidei alicujus;  
* довериться вероломным врагам  se perfidis hostibus credere; 
доверху ad summum; 
довершать consummare, 1; complere [e]o [e]vi [e]tum; exsequi, or, secutus sum (incepta; aliquid usque ad extremum);  
* довершить что-л. summam manum imponere alicui rei; 
доверчивость credulitas [atis, f]; 
доверчивый credulus [a, um]; 
довершать conficere, io, feci, fectum; perficere; cumulare, 1; consummare, 1;  
доверять fidere, o, fisus sum; fidem habere [eo, ui, itum], tribuere [o, ui, utum], adjungere [o, nxi, nctum], ferre [fero, tuli, latum] (alicui); confidere (de aliqua re); credere, o, didi, ditum (utrumque vitium est et omnibus credere et nemini); concredere (alicui aliquid); mandare, 1 (alicui consulatum, imperia);  
* не доверять кому-л.  abrogare alicui fidem; 
довести, доводить  perducere, o, xi, ctum; agere,o [e]gi, actum (aliquem ad [in] aliquam rem);  
* довести до абсурда  ad absurdum reducere;  
* довести до конца  absolvere; exsequi (aliquid usque ad extremum);  
* довести до сведения  in notitiam perferre; certiorem facere; 
довод argumentum [i, n] (a. est ratio, quae, quod est dubium, per id quod dubium non est, confirmat  довод есть основание, подтверждающее сомнительное несомненным); ratio [onis, f]; documentum [i, n];  
* веские доводы  argumenta gravissima;  
* неопровержимые доводы  argumenta irrefutabilia;  
* решающий довод  summum argumentum;  
* опираясь на эти доводы  his rationibus fultus;  
* приводить доводы в пользу…  afferre rationes pro (contra)…/ afferre argumenta;  
* доводы и выводы  argumenta et rationes; 
доводить perducere, o, xi, ctum; redigere, o [e]gi, actum; perficere, io, feci, fectum; revocare, 1; commovзre [e]o, movi, motum;  
* доводить до всеобщего  сведения vulgare; promulgare;  
* доводить до конца transigere; expugnare; patrare;  
* доводить до чего-л.  adigere; committere; adducere; deducere; 
довольно sat(is); bene; affatim;  
* довольно словесных препирательств  verbis velitationem fieri compendii volo; 
довольный contentus [a, um] (parte debiti contentum esse); satur, ura, urum;  
* быть довольным собой  placere sibi;  
* земледельцы, довольные (довольствующиеся) малым  agricolae parvo beati; 
довольствоваться satis habere;  
* не довольствоваться  parum habere;