исключение exceptio [onis, f]; amotio [onis, f] (ordinis) (из сословия); exclusio [onis, f]; 
исключительно egregie; singulariter; tantummodo; proprie; praecipue; 
исключительный egregius [a, um]; eximius [a, um]; singularis [e]; unicus [a, um]; praecipuus [a, um]; 
исключить excludere, o, si, sum; excipere, io, cepi, ceptum (neminem de antiquis); eximere, o [e]mi [e]mptum; exturbare, 1 (aliquem ex numero vivorum); secernere, crevi, cretum; segregare, 1;  
* одно не исключает другого alterum alterum haud excludit;